افزودني هاي ضد سايش در اغلب روانكارها براي كاهش اصطكاك، سايش، فرسايش و شكست و در مواقعي استفاده مي شود كه فرسايش در اثر شرايط روانكاري مرزي بوده و فيلم (لايه نازك تشكيل شده بين قطعات) روانكار بدرستي حفظ نشود. با افزايش بار و دما كه فيلم روانكار به تدريج نازك مي شود تماس از طريق فيلم روغن در دقايق اول دچار بي نظمي سطحي مي شود، چنانچه با وجود اين بي نظمي تماس ادامه داشته باشد اصطكاك افزايش يافته و جوش خوردگي اتفاق مي افتد. در لغزشهاي پيوسته جوشها سريعا شكسته شده و در اثر انتقال فلز ناهمواريها و ذرات ساينده جديدي تشكيل مي شود كه باعث فرسايش و شكست مي شوند. برحسب نياز، دو گروه از مواد براي جلوگيري از سايش فلزات استفاده مي شوند.
افزودني هاي كاهنده اصطكاك و ضد سايش ملايم كه گاهي اوقات افزودني هاي روانكاري مرزي نيز ناميده مي شوند، مواد قطبي از قبيل چربي ها، اسيدها و استرها مي باشند. اين مواد داراي ساختار بلند زنجيري هستند كه از طريق انتهاي قطبي متصل شده به يك فلز و مولكولهايي كه كم و بيش نرمال در اتصال با سطح هستند، تشكيل فيلم جذب شده در سطوح فلز را مي نمايند. تماس بين دو انتهاي لايه هاي مولكولي و سطوح مقابل هم صورت مي گيرد، بنابراين اصطكاك كاهش يافته و سطوح آزادانه نسبت به يكديگر حركت مي كنند. سايش تحت شرايط لغزشي ملايم كاهش مي يابد اما تحت شرايط سخت لغزشي، لايه هاي مولكولي در اثر سايش از بين رفته و در نتيجه اثر ضد سايش آنها نيز از بين خواهد رفت.