منوی سایت
روغن‌پايه‌هاي سنتزي
روغن‌هاي سنتزي يا مصنوعي، روغن‌هايي هستند که از طريق متصل‌کردن يک يا چند جزء آلي مشخص با وزن مولکولي کم، در شرايط کنترل‌شده سنتز يا ساخته مي‌شوند. اين ترکيب‌شدن که در شرايط کنترل‌شده فيزيکي و شيميايي انجام مي‌شود، باعث مي‌شود روغن سنتزي حاصل، خواص مشخصي داشته باشد که از پيش مورد نظر بوده‌است. يعني روغن‌هاي سنتزي، روغن‌هاي از پيش طراحي‌شده‌اي هستند که ساختار و ترکيب شيميايی آنها طوري است که مي‌توان روغن بدست آمده را روغن مطلوب ناميد.
انواع روغن‌پايه‌هاي سنتزي
از آنجايي که بعضي از روغن‌هاي سنتزي با ساختار شيميايي بسيار شبيه، داراي ويژگي‌هاي شيميايي ناهمگون هستند و همچنين بعضي ترکيب‌هاي متفاوت داراي خواص روغنکاري مانند هم هستند، گروه‌بندي روغن‌پايه‌هاي سنتزي با درنظر داشتن همزمان ساختار شيميايي و ويژگي‌هاي شيميايي، کاري مشکل است. با توجه به اين ناهماهنگي، در سال 1993، شابکين در کتابي که در مورد روانسازهاي سنتزي نوشته است، روغن‌پايه‌هاي سنتزي را به شرح زير دسته‌بندي کرده است:
|
• آروماتيک‌هاي آلکيله
|
|
هيدروکربن‌هاي سنتزي
هيدروکربن‌هاي سنتزي، به طور همزمان در ايالات متحده و آلمان توسعه داده شده‌اند، در آلمان نياز به روغن‌هاي با کارآيي در دماي پائين و کمبود منابع نفتي باعث ايجاد انگيزه براي کار روي هيدروکربن‌هاي سنتزي بوده است. امروزه مي‌دانيم که تمام هيدروکربن‌هاي سنتزی - و ساير روانکارهايي که از لحاظ اقتصادي مهم هستند- را مي‌توان از اتيلن سنتز کرد. البته اتيلن خود يکی از مهمترين محصولات پتروشيمي است که امروزه بطور عمده با استفاده از روش مولکول‌شکنی با بخار آب توليد مي‌شود.
اتيلن (منبع توليد تعداد زيادي از روغن‌پايه‌هاي سنتزي)
مخلوط روغن‌هاي سنتزي
امروزه تعداد کمي از روانکارها هستند که تنها شامل يک نوع روغنپايه مي‌باشند. چون اولاً، مخلوط‌کردن چند روغنپايه با خواص مختلف مي‌تواند منجر به تهيه روغنی با کارايي و خواص مطلوب شود. دوماً، بسياري از روغن‌هاي پايه سنتزي با قطبيت بيشتر براي روغن‌هاي با قطبيت کمتر به عنوان يک ماده‌ي افزودني محسوب مي‌شوند. مثل استرها در هيدروکربن‌ها و برعکس. در روانکارهای تغليظ‌شده، مانند گريس‌ها حتي روغن‌هاي پايه‌اي که در هم امتزاج‌پذير هم نمي‌باشند را مي‌توان بصورت مخلوط با هم استفاده کرد.
